Καμπάνια ενημέρωσης κατά του Σχολικού Εκφοβισμού από την Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Καρδίτσας

Δεν είναι εύκολο να υπάρξει σαφής διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον τσακωμό του παιχνιδιού και στον πραγματικό τσακωμό, στο πείραγμα του παιχνιδιού και στο κακόβουλο πείραγμα, στην αθώα απειλή και στο συστηματικό εκφοβισμό, στα τυχαία χτυπήματα του παιχνιδιού και στην επιθυμία για πρόκληση πόνου και βλάβης στους άλλους.

Το Υπουργείο Παιδείας και Διά Βίου Μάθησης, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο σε θέματα προστασίας των δικαιωμάτων θεσπίζει την 6η Μαρτίου ως Πανελλήνια ημέρα κατά της σχολικής βίας (BULLING).

ΚΙΝ. Μ. Ψ.Υ. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ 1Με το βλέμμα στραμμένο στο έντονο πρόβλημα, η Κινητή Μονάδα ψυχικής Υγείας Καρδίτσας  μετά από κάλεσμα του διευθυντή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Σοφάδων κου Σωτήρη Αντωνίου καθώς και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, πραγματοποίησαν  στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σοφάδων, Ημερίδα  ενημέρωσης σε μαθητές του Σχολείου. Η κα Στάμου Ειρήνη Ψυχολόγος της Δομής και η κα Χιώτη Ιωάννα Κοινωνική Λειτουργός ανέλυσαν σε  μαθητές και εκπαιδευτικούς το έντονο πρόβλημα και τις διαστάσεις του.

Έρευνες αναφέρουν πως  το bullying εμφανίζεται σε πολύ μικρές ηλικίες (μαθητές δημοτικού). Ποσοστό 8,5% των παιδιών  αναφέρουν ότι υφίστανται σχολικό εκφοβισμό (bullying) τουλάχιστον 2 με 3 φορές το μήνα, ενώ 1 στους 6 (15,8%) ότι εκφοβίζουν οι ίδιοι άλλους με την ίδια συχνότητα. Οι μαθητές που εκφοβίζουν άλλους είναι κυρίως αγόρια ενώ εκείνοι που υφίστανται εκφοβισμό είναι τόσο αγόρια όσο και κορίτσια.

Το  ποσοστό κρουσμάτων bullying στα ελληνικά σχολεία ανέρχεται από 10 έως 30%, όπως καταδεικνύουν και τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας  από το 2005 και μετά το φαινόμενο σημειώνει αύξηση στην Ελλάδα (λόγω κοινωνικών μεταβολών, οικονομικής κρίσης κλπ). Να σημειωθεί, πάντως, ότι δάσκαλοι, γονείς και μαθητές καταγράφουν και καταγγέλλουν ανάλογα περιστατικά πιο εύκολα σε σύγκριση με το παρελθόν.

Οι ειδικοί  εστιάζουν στη βελτίωση του κλίματος στο σχολείο και στην τάξη, στην προαγωγή της επικοινωνίας, της ελεύθερης έκφρασης των συναισθημάτων και στο διάλογο για να μπορέσουν να εξαλείψουν αυτό το δυσάρεστο φαινόμενο όπου δεν υπάρχουν μόνο θύματα και θύτες, αλλά ουσιαστικά βαθιά τραυματισμένες παιδικές ψυχές.