«Πριν δύο χρόνια αναγκάστηκα να αφήσω την οικογένεια μου και το σπίτι μας για ένα καλύτερο μέλλον. Ήμουν 16 ετών τότε…»
Με λένε Μοχάμετ Γιασίν και κατάγομαι από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν. Πριν δύο χρόνια αναγκάστηκα να αφήσω την οικογένεια μου και το σπίτι μας για ένα καλύτερο μέλλον. Ήμουν 16 ετών τότε…
Ταξίδεψα μόνος στην αρχή. Πέρασα τα σύνορα με το Ιράν και έμεινα εκεί με άλλα έξι παιδιά της ηλικίας μου επί οκτώ μήνες. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε στην Τουρκία κι από εκεί να περάσουμε τη θάλασσα και με μια βάρκα να έρθουμε στην Ελλάδα.
Ξεκινήσαμε με τα πόδια από το Ιράν και περπατούσαμε ένα μήνα. Δεν θυμάμαι πολλά από τη νύχτα που μπήκαμε στη βάρκα. Δεν θέλω να θυμάμαι το φόβο που ένιωσα. Ήμασταν πολλοί και στριμωγμένοι… Ευτυχώς βγήκαμε σώοι από το νερό. Με έξι φίλους καταφέραμε να φτάσουμε ως τη Θήβα. Εκεί δουλέψαμε έξι μήνες, εργάτες στα χωράφια…
Σήμερα αισθάνομαι πολύ τυχερός. Ζω στην “Εστία” με άλλα παιδιά της ηλικίας μου. Τους τελευταίους 6 μήνες μαθαίνω ελληνικά, αγγλικά, μαθηματικά. Με τους δασκάλους εδώ προσπαθώ να μάθω καλά όλες τις γλώσσες. Ήδη μιλώ τέσσερις: φαρσί, μπάνγκλα, παστούν και αγγλικά. Τα ελληνικά με δυσκολεύουν λίγο, αλλά έχω προχωρήσει αρκετά και σήμερα μπορώ με άνεση να κάνω ένα διάλογο. Πιστεύω ότι θα καταφέρω να κάνω πραγματικότητα το όνειρό μου που είναι να γίνω διερμηνέας.
Εγώ θέλω να ζήσω μόνιμα στην Ελλάδα. Το αγαπώ αυτό το μέρος, γιατί έχει συνέχεια ήλιο! Τα απογεύματα και αφού έχω τελειώσει όλα τα μαθήματα πηγαίνω με τα παιδιά στο γυμναστήριο της περιοχής και παίζουμε κρίκετ. Είναι το αγαπημένο μου άθλημα, από 10 ετών έπαιζα στο Πακιστάν μαζί με τους δύο μεγαλύτερους αδελφούς μου. Έχω ακόμη μια μικρότερη αδελφή.
Μου αρέσει η σχέση που έχω με τα υπόλοιπα παιδιά από το πολυπολιτισμικό σχολείο, από την “Εστία” και η σχέση με τους δασκάλους μου που με έχουν βοηθήσει. Χρωστάω πολλά στην “ΑΠΟΣΤΟΛΗ” και την “Εστία” που μου προσέφεραν μια ευκαιρία αλλά κυρίως ένα ζεστό και όμορφο σπίτι.