Ημερίδα για το σχολικό εκφοβισμό από την Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Καρδίτσας

Όταν το πείραγμα μεταξύ παιδιών, σταματάει να γίνετε χαριτωμένο, κάπου εκεί λέμε πως αρχίζει το άσχημο «παιχνίδι» του Σχολικού Εκφοβισμού (bullying). «Δράστες» (αυτός-οι που εκφοβίζουν) και «θύμα» (το παιδί που εκφοβίζεται) και παρατηρητές. Δύο όροι της εγκληματολογίας χρησιμοποιούνται για παιδιά σχολικής ηλικίας και περιγράφουν ένα φαινόμενο βίας, τόσο κοντά σε εμάς, αλλά δυστυχώς και τόσο μακριά. Κοντά, διότι στη χώρα μας συμβαίνει σε μια ευρεία και συνεχώς αυξανόμενη κλίμακα (στατιστικά, ανάμεσα σε άλλες χώρες της Ευρώπης, η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις) και μακριά, διότι ως επί το πλείστον, εκπαιδευτικοί και γονείς το αγνοούν εμφανώς, δικαιολογώντας τη στάση τους μέσω πολλών, δυσλειτουργικών αντιλήψεων και προκαταλήψεων, που τείνουν να περιγράφουν το φαινόμενο ως φυσιολογικό μέρος της παιδικής ηλικίας και της σχολικής ζωής. (« Παιδιά είναι, θα μαλώσουν»). Κάθε άλλο όμως, αφού ο εκφοβισμός αποτελεί σοβαρό βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο πρόβλημα, τόσο για το άτομο, όσο και για τη σχολική κοινότητα και την κοινωνία ευρύτερα. Γίνεται κατανοητή επομένως η σημασία της ευαισθητοποίησης, της πρόληψης και της έγκαιρης παρέμβασης από τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς.

Με το βλέμμα στραμμένο κυρίως στην έγκαιρη παρέμβαση, η Κινητή Μονάδα ψυχικής Υγείας Καρδίτσας σε συνεργασία με το Κέντρο Υγείας Παλαμά, πραγματοποίησαν Ημερίδα στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Παλαμά, την οποία παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον ο Διευθυντής του Σχολείου Κος Δρόσος και αρκετοί γονείς.

Οι εισηγήσεις έγιναν από την Κοινωνική Λειτουργό του Κέντρου Υγείας Παλαμά, κα Μανιάτη Ελένη και από την Ψυχολόγο της Κινητής Μονάδας Καρδίτσας, κα Στάμου Ειρήνη. Έγινε λεπτομερείς αναφορά στον όρο του Σχολικού Εκφοβισμού, στα χαρακτηριστικά θυτών και θυμάτων και στη στάση που ξεχωρίζει και τις δυο πλευρές. Αναλύθηκαν οι ρόλοι Οικογένειας, Εκπαιδευτικού και ολόκληρης της Σχολικής Κοινότητας, έτσι ώστε να μην φτάσει κάποιος στο σημείο του θύματος – θύτη ή και παρατηρητή. Ενδιαφέρουσες επίσης ήταν οι συμβουλές για το πόσο άμεσα θα πρέπει να δράσουμε σαν Οικογένεια, Σχολείο αν πέσουν στην αντίληψή μας φαινόμενα Σχολικού Εκφοβισμού.

Είναι γεγονός πως όλοι έχουμε μνήμες από τα παιδικά μας χρόνια. Οι περισσότεροι από μας γίναμε ή θύτες ή θύματα ή μάρτυρες αυτού του άσχημου φαινομένου που δυστυχώς με σύμμαχο την σιωπή δεν πρόκειται να σταματήσει.